Nas instrucións de uso recollerase toda a información necesaria para que o uso do edificio sexa conforme ás hipóteses adoptadas nas bases de cálculo.
De toda a información acumulada sobre unha obra, as instrucións de uso incluirán aquelas que resulten de interese para a propiedade e para os usuarios, que como mínimo serán:
accións permanentes.
sobrecargas de uso.
deformacións admitidas, incluídas as do terreo, no seu caso.
condicións particulares de utilización, como o respecto ós sinais de limitación de sobrecarga, ou o mantemento das marcas ou bolardos que definen zonas con requisitos especiais ó respecto.
no seu caso, as medidas adoptadas para reducir os riscos de tipo estrutural.
O plan de mantemento, no correspondente ós elementos estruturais, establecerase en concordancia coas bases de cálculo e con calqueira información adquirida durante a execución da obra que puidera ser de interés, e identificará:
o tipo dos traballos de mantemento a levar a cabo.
lista dos puntos que requiran un mantemento particular.
o alcance, a realización e a periodicidade dos traballos de conservación.
un programa de revisións.
Calquera modificación dos elementos compoñentes da estrutura que poida modificar as condicións de traballo previstas no proxecto debe ser xustificada e comprobada mediante os cálculos oportunos, realizados por un técnico competente.
O seu mantenemento débese ceñir principalmente a protexela de accións non previstas sobre o edificio, cambios de uso e sobrecargas nos forxados, así coma dos axentes químicos e da humidade (cuberta, voadizos, plantas baixas por capilaridade) que provocan a corrosión das armaduras.
As estruturas convencionais de edificación non requiren un nivel de inspección superior ó que se deriva das inspeccións técnicas rutinarias dos edificios. É recomendable que estas inspeccións se realicen polo menos cada 10 anos, agás no caso da primeira, que poderá desenvolverse nun prazo superior.
Neste tipo de inspeccións prestarase especial atención á identificación dos síntomas de danos estruturais, que normalmente serán de tipo dúctil e maniféstanse en forma de danos dos elementos inspeccionados (deformacións excesivas causantes de fisuras en cerramentos, por exemplo). Tamén se identificarán as causas de danos potenciais (humidades por filtración ou condensación, actuacións desaxeitadas de uso, etc.)
É convinte que na inspección do edificio realícese unha específica da estrutura, destinada á identificación de danos de carácter fráxil como os que afectan a seccións ou unións (corrosión localizada, escorregamento non previsto de unións atornilladas, etc.), danos que non poden identificarse a través dos seus efectos noutros elementos non estruturais. É recomendable que as inspeccións deste tipo realícense polo menos cada 20 anos.
